درمان دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی به وسیله قرنطینه ایمنی سلول های جزایر لانگرهانس از طریق پیوند

زمینه و هدف: اگر چه امروزه مشخص شده است که کنترل عوارض ناشی از تعادل نامناسب قند خون با تزریق انسولین امکان پذیر است، با این حال کنترل دقیق آن به وسیله تزریق انسولین کاری مشکل است. لذا پیوند جزایر لانگرهانس پانکراس به عنوان راه حل منطقی برای درمان این بیماری در سطح جهان درحال بررسی است و مطالعه حاضر در این راستا انجام شده است. مواد و روش ها: پس از تهیه مواد اولیه و فراهم سازی مقدمات کار، بافت دهنده در هر مرحله کاری از شش سر موش صحرایی Wistar نر بالغ با وزن 300-250 گرم (90-75 روزه) تامین شد. در موش های صحرایی که 4-2 هفته قبل از پیوند توسط تزریق 60 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوروتوسین (STZ) به صورت داخل وریدی مبتلا به دیابت شده بودند، صورت گرفت. یافته ها: بعد ازعمل پیوند جزایر لانگرهانس، سطح گلوکز خون پلاسما تا دامنه طبیعی (5±145 میلی گرم در دسی لیتر) کاهش و میزان انسولین و –C پپتید پلاسما افزایش یافت (به ترتیب 1.9±0.1 MIU/L و 0.001±0.053 نانوگرم در میلی لیتر). علایم بالینی ناشی از القا دیابت نیز پس از پیوند برطرف گردید. نتیجه گیری: تکنیک پیوند سلول های جزایر لانگرهانس به صورت داخل کپسولی (Encapsulation) در غیاب مهار کننده های ایمنولوژیکی برای حمایت بافت پیوند شده در مقابل سیستم ایمنی گیرنده پیوند (میزبان) راهی تازه برای درمان دیابت نوع I می باشد.